HOE HET WAS


Mijn man en ik hadden van te voren bedacht dat als onze dochter geboren zou worden we de zorg voor haar en het huishouden 50:50 zouden verdelen. En: we zouden allebei (parttime) blijven werken.

Dat bleek toen ze geboren was toch lastiger dan gedacht. Het ging niet helemaal vanzelf, zeg maar ;-)

We waren veel tijd kwijt met discussiëren over wie/wat/wanneer en vooral hoe moest doen. Niet alleen over de zorg voor onze dochter die ik – eerlijk is eerlijk – moeilijk kon overlaten aan mijn man. Maar, ook in het huishouden waren er een heleboel dingen waar ik me aan begon te storen.

 

Terwijl ik zó graag een fijn en warm nest voor m’n kind en ons als gezin wilde hebben: gezellig ingericht en een plek om tot rust te komen.

 

M'n lijstjes werden langer en langer en het voelde alsof alles wat er te doen was thuis bij mij op m'n bord lag. M’n lontje werd korter, m’n humor en het overzicht raakte ik kwijt en het werd behoorlijk chaotisch thuis. Ik had al eens een burn-out gehad en ik herkende wat signalen bij mezelf vanuit die tijd.
M’n hoofd begon over te lopen en ik voelde aan alles: dit moest écht anders.

HOE HET NU IS

Tijd dus voor verandering! Om mezelf - en daarmee ook mijn man en kind - te helpen combineerde ik mijn kennis uit de studie pedagogiek met methodieken uit de professional organizing en voerde dit thuis in. Dat veranderde alles!

 

De rolverdeling hoeft echt geen gedoe te zijn. Hoewel er niet minder te doen is thuis, is er nu wel genoeg ruimte voor waar het écht over gaat. 

 

Ons huis is een plek om op te laden en er is genoeg tijd voor m’n man en mij om met elkaar te praten of simpelweg te niksen. M’n hoofd is tot rust: op de dagen dat ik met m’n kind ben kan ik écht van haar genieten zonder de 'moetjes' die door m’n hoofd schieten.

 

Ik ben blijven werken en doe dat met heel veel plezier en focus. De basis die we hebben gelegd in ons team thuis geeft ons de flexibiliteit die het ouderschap en de opvoeding iedere dag van ons vraagt. Vol vertrouwen laat ik mijn dochter dan ook bij mijn partner: we doen het écht samen en daar zijn we heel trots op.

WAT JE OVER MIJ MOET WETEN

 

  • Als er een roze olifant in de kamer staat dan móet ik die onderzoeken anders krijg ik er buikpijn van en kan ik niet goed tot de kern komen. Ik doe dat op een directe, altijd eerlijke en soms scherpe manier.

 

  • Ik dacht altijd dat mensen organiseerden om het organiseren en ik heb daar best een allergie op. Zelf ben ik van nature helemaal geen ‘structuurjunkie’ namelijk. Totdat ik ervaarde wat het me bracht én hoe leuk ik het vind om te doen! Ik krijg heel veel energie van het zoeken en vinden waar de energie weg lekt om dat vervolgens beter te maken voor iedereen die er last van heeft. Ik ben er echt dol op! 

MIJN VISIE

 

  • Als er op het werk een reorganisatie speelt wordt vaak een organisatieadviseur ingehuurd om met een frisse blik het team te begeleiden bij de veranderkundige vraagstukken. Zo iemand is voor thuis ook nodig: voor de grootste reorganisatie die je als partners doormaakt als je een kindje krijgt. We hebben het als (kers) verse ouders écht te weinig over het proces thuis. Terwijl de organisatie de basis legt om goed voor jezelf te zorgen, en daarmee dus voor je partner en je kind.

 

  • 4 op de 10 ouders wil voordat een kindje is geboren gaan voor een 50:50 rolverdeling, maar slechts bij 1 op de 10 lukt dat ook echt. Als iets niet zo loopt als je eigenlijk wel wilt, is vaak sprake van frustratie. Ik vind dat zo zonde! Er is echt veel meer dat je zelf kunt veranderen dan we vaak denken en als het heel ingewikkeld zou zijn zouden mijn man en ik het ook niet kunnen. Daarnaast: als wij als ouders ergens gefrustreerd over zijn, krijgt ons kindje dat vaak ook mee: dat vind ik met mijn pedagogen-hart niet goed of nodig.

ALS JE MIJ ZOU KENNEN ZOU JE WETEN DAT:

 

  • Je me ’s nachts niet moet wakker maken. Tenzij je m’n dochter bent natuurlijk. Ben je dat niet? Dan eigenlijk alleen een goed idee als je zo’n bus met chocolade-krullen bij je hebt die je ook in de bios kunt kopen. En die gaat dan in één keer op 

 

  • Muziek m'n uitlaatklep is. Ik draai dan ook graag muziek om me in een bepaalde stemming te helpen. Vroeger was ik super-fan van BZN (de tijd met Carola, niet met Anny). Nu luister ik Kensington voor de energie, klassieke muziek als ik wat rust en focus nodig heb of een lekker 90’s-lijstje voor wat nostalgie

 

  • Als ik op straat een kat tegenkom, ik er echt even tegen moet kletsen en ‘m wil aaien. Zo'n crazy catlady, weet je wel? 

 

  • Als er een feestje is ik het liefste de laatste ben die weggaat, want stel dat ik iets mis! En ik sta wel op de dansvloer: ik ga niet naar een feestje om aan de bar te zitten

 

  • Ik een hebberd ben qua boeken. Als ik ergens een artikel lees of hoor over een boek waar ik nieuwsgierig van word omdat ik er iets van kan leren dan móet ik het kopen

 

  • Als ik niet oplet ik enorm kan verzanden in de details en me af laat leiden, ook bijvoorbeeld online als ik weer eens doelloos aan het scrollen ben. Zit ik ineens naar een bamboe-etende panda te kijken waar ik precies niets aan heb…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rotterdam, 1983

WETEN WAT IK VOOR JOU KAN DOEN?