Hoe het was

Heey, wat leuk dat je er bent!

Mijn naam is Marinda Schuiling en op deze pagina vertel ik je graag het verhaal over ónze rolverdeling thuis.

 

Hoe ging het bij ons?

Mijn man en ik hadden bedacht dat zodra ons eerste kindje geboren zou worden, we de zorg én het huishouden 50:50 zouden verdelen. En we wilden allebei parttime blijven werken.

Nou… dát bleek toen ze geboren was toch lastiger dan gedacht. Het ging niet helemaal vanzelf, zeg maar ;-).

We waren veel tijd kwijt aan discussies over wie wat deed, wanneer en vooral hoe.

Niet alleen over de zorg voor onze dochter (eerlijk is eerlijk, in het begin vond ik het moeilijk om dat over te laten aan mijn man) maar ook over het huishouden waren er heel wat dingen waar ik me aan begon te storen.

 

Terwijl ik zó graag een fijn en warm nest voor ons gezin wilde hebben.

 

Mijn lijstjes werden langer, mijn lontje korter.

Het voelde alsof alles wat er thuis te doen was bij mij op het bord lag.

Het overzicht raakte kwijt en het werd behoorlijk chaotisch.

Mijn hoofd liep over en zowel mijn man als ik voelden: dit moest écht anders.

Deze video is opgenomen bij ons thuis op de werkkamer op zolder en in deze video stel ik me nader aan je voor én

vertel ik over de cursus waarmee ik ouders help met hun rolverdeling.

Hoe het nu is

Het werd tijd voor verandering!

 

Om ons gezin te helpen gebruikte ik mijn achtergrond in de pedagogische wetenschappen (BSc), gecombineerd met methodieken uit mijn werk bij de politie (MCI) en wat ik leerde tijdens een opleiding tot professional organizer.

 

Dit was het begin van mijn eigen methodiek, die ik nu dagelijks toepas in mijn werk.

 

Die rolverdeling hoeft écht geen gedoe te zijn. Hoewel er thuis niet minder te doen is, is er nu wel genoeg ruimte voor waar het écht om gaat.

 

Ons huis is een plek om op te laden. Er is genoeg tijd voor mijn man en mij om te praten, of gewoon helemaal niks te doen.

 

Mijn hoofd is tot rust: op de dagen dat ik met mijn (inmiddels twee) kinderen ben, kan ik écht genieten zonder alle 'moetjes' die vroeger door mijn hoofd schoten.

 

Ik ben blijven werken, en doe dat met heel veel plezier en focus.

 

De basis die we hebben gelegd in ons team thuis geeft ons de flexibiliteit die het ouderschap en de opvoeding iedere dag vraagt.

 

Vol vertrouwen laat ik mijn kinderen bij mijn partner: we doen het écht samen, en daar zijn we heel trots op.

Wat je over mij moet weten

 

  • Als er een roze olifant in de kamer staat, móet ik even vragen wat er aan de hand is.
    Anders krijg ik er buikpijn van en kan ik niet goed tot de kern komen. Ik doe dat op een directe, altijd eerlijke en soms scherpe manier.
  • Ik dacht altijd dat mensen organiseerden om het organiseren. Daar had ik best een allergie voor. Zelf ben ik van nature helemaal geen ‘structuurjunkie’. Totdat ik ervaarde wat het me bracht én hoe leuk ik het vind om te doen! Ik krijg enorm veel energie van ontdekken waar de energie weglekt, en dit vervolgens beter maken voor iedereen die er last van heeft. Ik ben er echt dol op!

MIJN VISIE

 

  • Als er bij een bedrijf een reorganisatie speelt wordt vaak een organisatieadviseur ingehuurd om met een frisse blik het team te begeleiden. Zo iemand is voor thuis ook nodig: voor de grootste reorganisatie die je als partners doormaakt als je een kindje krijgt. We hebben het als (kers) verse ouders écht te weinig over het proces thuis. 

 

  • Fun fact: wist je trouwens dat ik dat werk bij de politie gedaan heb? Alleen toen met grotere teams. Als ik het ergens belangrijk vind dat het lekker loopt dan is het thuis. Vandaar dat ik de overstap gemaakt heb van de politie naar thuis.

 

  • 5 op de 10 ouders heeft de wens om het samen te doen: zorg voor kind(eren), huishouden, werk. Bij slechts bij 1 op de 10 lukt dat ook echt. Als iets niet zo loopt als je eigenlijk wel wilt, is vaak sprake van frustratie en dat merkt iedereen om je heen: ook de kind(eren). Ik vind dat zo zonde! Er is echt veel meer dat je zelf kunt veranderen dan we vaak denken.

ALS JE MIJ ZOU KENNEN ZOU JE WETEN DAT:

 

  • Je me ’s nachts niet moet wakker maken. Tenzij je m’n zoon of dochter bent natuurlijk. Ben je dat niet? Dan eigenlijk alleen een goed idee als je zo’n bus met chocolade-krullen bij je hebt die je ook in de bios kunt kopen. En die gaat dan in één keer op 

 

  • Muziek m'n uitlaatklep is. Ik draai dan ook graag muziek om me in een bepaalde stemming te helpen. Vroeger was ik super-fan van BZN (de tijd met Carola, niet met Anny). Nu luister ik Kensington voor de energie, klassieke muziek als ik wat rust en focus nodig heb of een lekker 90’s-lijstje voor wat nostalgie

 

  • Als ik op straat een kat tegenkom, ik er echt even tegen moet kletsen en ‘m wil aaien. Zo'n crazy catlady, weet je wel? 

 

  • Als er een feestje is ik het liefste de laatste ben die weggaat, want stel dat ik iets mis! En ik sta wel op de dansvloer: ik ga niet naar een feestje om aan de bar te zitten...

 

  • Ik een hebberd ben qua boeken. Als ik ergens een artikel lees of hoor over een boek waar ik nieuwsgierig van word omdat ik er iets van kan leren dan móet ik het kopen of bij de bieb halen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rotterdam, 1983