HOE HET WAS


Mijn naam is Marinda Schuiling en op deze pagina vertel ik je graag het verhaal over ónze rolverdeling.

Want hoe ging het bij ons thuis?

 

Mijn man en ik hadden van te voren bedacht dat als ons eerste kindje geboren zou worden we de zorg
voor haar en het huishouden 50:50 zouden verdelen. En: we wilden allebei (parttime) blijven werken.

 

Dát bleek toen ze geboren was toch lastiger dan gedacht. Het ging niet helemaal vanzelf zeg maar ;-)

 

We waren veel tijd kwijt met discussiëren over wie/wat/wanneer en vooral hoe moest doen. Niet alleen over de zorg voor onze dochter die ik – eerlijk is eerlijk – moeilijk kon overlaten aan mijn man. Maar, ook in het huishouden waren er een heleboel dingen waar ik me aan begon te storen.

 

Terwijl ik zó graag een fijn en warm nest voor m’n kind en ons als gezin wilde hebben thuis.

 

M'n lijstjes werden langer en langer en het voelde alsof alles wat er te doen was thuis bij mij op m'n bord

lag. Het lontje werd korter, m’n humor en het overzicht raakte ik kwijt en het werd behoorlijk chaotisch

thuis. M’n hoofd begon over te lopen en zowel mijn man als ikzelf voelden aan alles: dit moest écht anders.

HOE HET NU IS

Het werd tijd dus voor verandering!

Om ons te helpen combineerde ik mijn kennis vanuit mijn achtergrond en voerde dit thuis in. Dat veranderde alles!

 

Ik heb namelijk een studie in de pedagogische wetenschappen (BSc) in mijn rugzak. Dit voegde ik bij methodieken die ik gebruikte in mijn werk bij de politie (MCI) en een latere opleiding tot professional organizer. Dit was de start van mijn methodiek die ik gebruik in mijn werk.

 

Want die rolverdeling, hoeft écht geen gedoe te zijn. Hoewel er niet minder te doen is thuis, is er nu wel genoeg ruimte voor waar het écht over gaat. 

 

Ons huis is een plek om op te laden en er is genoeg tijd voor m’n man en mij om met elkaar te praten of simpelweg te niksen. M’n hoofd is tot rust: op de dagen dat ik met m’n (inmiddels 2) kinderen ben kan ik écht genieten zonder de 'moetjes' die door m’n hoofd schieten.

 

Ik ben blijven werken en doe dat met heel veel plezier en focus.

De basis die we hebben gelegd in ons team thuis geeft ons de flexibiliteit die het ouderschap en de opvoeding iedere dag van ons vraagt.

Vol vertrouwen laat ik mijn kinderen dan ook bij mijn partner: we doen het écht samen en daar zijn we heel trots op.

WAT JE OVER MIJ MOET WETEN

 

  • Als er een roze olifant in de kamer staat dan móet ik die even vragen wat er aan de hand is. Anders krijg ik er buikpijn van en kan ik niet goed tot de kern komen. Ik doe dat op een directe, altijd eerlijke en soms scherpe manier.

 

  • Ik dacht altijd dat mensen organiseerden om het organiseren en ik heb daar best een allergie op. Zelf ben ik van nature helemaal geen ‘structuurjunkie’ namelijk. Totdat ik ervaarde wat het me bracht én hoe leuk ik het vind om te doen! Ik krijg heel veel energie van het zoeken en vinden waar de energie weg lekt om dat vervolgens beter te maken voor iedereen die er last van heeft. Ik ben er echt dol op! 

MIJN VISIE

 

  • Als er bij een bedrijf een reorganisatie speelt wordt vaak een organisatieadviseur ingehuurd om met een frisse blik het team te begeleiden. Zo iemand is voor thuis ook nodig: voor de grootste reorganisatie die je als partners doormaakt als je een kindje krijgt. We hebben het als (kers) verse ouders écht te weinig over het proces thuis. 

 

  • Fun fact: wist je trouwens dat ik dat werk bij de politie gedaan heb? Alleen toen met grotere teams. Als ik het ergens belangrijk vind dat het lekker loopt dan is het thuis. Vandaar dat ik de overstap gemaakt heb van de politie naar thuis.

 

  • 5 op de 10 ouders heeft de wens om het samen te doen: zorg voor kind(eren), huishouden, werk. Bij slechts bij 1 op de 10 lukt dat ook echt. Als iets niet zo loopt als je eigenlijk wel wilt, is vaak sprake van frustratie en dat merkt iedereen om je heen: ook de kind(eren). Ik vind dat zo zonde! Er is echt veel meer dat je zelf kunt veranderen dan we vaak denken.

ALS JE MIJ ZOU KENNEN ZOU JE WETEN DAT:

 

  • Je me ’s nachts niet moet wakker maken. Tenzij je m’n zoon of dochter bent natuurlijk. Ben je dat niet? Dan eigenlijk alleen een goed idee als je zo’n bus met chocolade-krullen bij je hebt die je ook in de bios kunt kopen. En die gaat dan in één keer op 

 

  • Muziek m'n uitlaatklep is. Ik draai dan ook graag muziek om me in een bepaalde stemming te helpen. Vroeger was ik super-fan van BZN (de tijd met Carola, niet met Anny). Nu luister ik Kensington voor de energie, klassieke muziek als ik wat rust en focus nodig heb of een lekker 90’s-lijstje voor wat nostalgie

 

  • Als ik op straat een kat tegenkom, ik er echt even tegen moet kletsen en ‘m wil aaien. Zo'n crazy catlady, weet je wel? 

 

  • Als er een feestje is ik het liefste de laatste ben die weggaat, want stel dat ik iets mis! En ik sta wel op de dansvloer: ik ga niet naar een feestje om aan de bar te zitten

 

  • Ik een hebberd ben qua boeken. Als ik ergens een artikel lees of hoor over een boek waar ik nieuwsgierig van word omdat ik er iets van kan leren dan móet ik het kopen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rotterdam, 1983